Enfin, dit gedicht heb ik in november 2010 geschreven en is eigenlijk één van de laatste gedichten die ik echt geschreven en opgeslagen heb.
Er zijn mensen die denken dat ze me kennen,
Er zijn mensen die denken dat ik ze haat,
Er zijn mensen die denken dat ik om ze geef,
En er zijn mensen die denken dat het ze niets aan gaat.
Mijn leven is mijn leven,
Mijn weg kies ik zelf,
Niemand die me daarin kan stoppen,
Niemand strooit daar verderf.
Ik kies het minst bewandelde pad,
En ben van plan dat te lopen,
Tot aan het einde van mijn dagen,
En ik zal nooit stoppen met hopen.
Ik zal mezelf blijven,
En zorgen dat de wereld van me hoort,
Ik zal falen,
Maar weer opstaan, voordat iemand me doorboort.
Ik zal mijn creativiteit gebruiken,
Het neerzetten op papier,
Maar helaas, voor iedereen,
Kan dat voor mij niet hier.
Ik kies het minst bewandelde pad,
Puur omdat ik dan mezelf kan zijn,
Ik zal mensen verlaten,
En dat doet me pijn.
Ik zal mensen toevoegen in mijn leven,
En die gebruiken in mijn creativiteit,
Want schrijven is mijn toevluchtsoord,
En voor mij is het dan nu de hoogste tijd.
Het wordt tijd om mezelf te leren kennen,
In deze moeilijke dagen,
Ik zal ooit terugkomen,
Maar nu zal ik slechts vervagen.
Ik zal vervagen tot een schim,
Diep in de nacht,
En niemand de me horen zal,
Zelfs mijn hartslag niet, oh zo zacht.
Ooit kom ik terug,
En zul je me zien aan de horizon,
Dan heb ik een boek onder mijn arm,
En weet je dat ik overwon.
Ah, ik heb er nog één gevonden van april 2011, maar daarna kan ik me niet herinneren dat ik nog gedicht heb (afgezien van het gebruikelijke, jaarlijkse sinterklaasgebeuren ;]).
The lie I lived with,
Kept me broken,
For a hundred of years,
Hiding all my fears.
My fears weren't showed,
I didn't cried my tears,
I shut myself down,
So I wouldn't see my fears.
I ran away,
For hundreds of years.
I couldn't face the truth,
And I couldn't face my fears.
I was afraid,
Afraid for my fears,
The fears that made me weak,
The fears that brought the tears.
But now I cry,
I won't let my tears dry.
I'm crying about all my fears,
Until I will have no more tears.
Now that I've faced the truth,
My fears make sense.
Now I'm able to live,
To walk with a smile,
No more tears,
No longer any fears.
Onderwerp: Mijn gedichten. 
