Langzaam sloot ze haar ogen. Haar witte tanden drukte zich in de perzik gekleurde onderlip. Het leek nooit strak genoeg te zitten. Ze greep haar borsten vast die ook al flink ingesnoerd zaten. ''Hallo?! Kan het nóg strakker?'' Mompelde ze kwaad na er nog een flinke ruk was gegeven aan het korset. De dame die achter haar stond keek haar aan. Ze had de zwarte koorden nog in haar handen. Het was geen mooie vrouw om te zien, ze was klein, gezet en had dof zwartgrijs haar. Haar uitdrukking stond chagrijnig en ze had een verschrikkelijke puist op haar kin. ''Imogen..'' Mompelde ze. ''Noem me niet zo!'' Snoof ze. De vrouw was weer even stil en bond zwijgend het korset dicht. ''Noem me nou gewoon Mollie.'' Toen het korset eenmaal dicht zat plofte ze neer in de lichtroze stoel voor haar kaptafel. Geïrriteerd keek ze naar zichzelf in de spiegel. Ze veegde met haar lange vingers een pluk haar uit haar gezicht. ''Ik wil niet naar dit feest, waarom moet dit, Anastasia?'' De vrouw borstelde zwijgend Mollie haar haar met de zachtste en mooiste haarborstel die je ooit kon bedenken. ''Ik weet het niet mevrouw, U heeft plichten.'' Weer zweeg ze en speelde wat met de spulletjes op haar tafeltje. Haar haar was lang en witblond, tot de wortels aan toe. Het gezicht was fijn, een huid zo zacht en teer als dat van een baby. Ogen groot en blauw, vol van kleur en verhalen. Haar lippen waren vol en hadden een zachte kleur. Lichte sproeten bedekte haar gezicht, wat haar er nog kinderlijker uit liet zien. Toen haar haar opgestoken was en vol zat met allemaal verschillende soort speldjes, was het tijd voor haar jurk. Een afzichtelijk groot ding vol met frutsels en roze bloemen. ''Dit ga je toch niet menen hé..?'' Haar hofdame keek haar even aan en hielp haar toen het gevaarte aan te trekken.
''Rotbeest!'' Geïrriteerd trapte Philipe tegen de staldeur van een groot wit paard. ''Kijk me niet zo aan! Jij hebt me onder zitten schijten!'' Het paard draaide zijn kont naar de jonge man toe. Hij trok zijn neus op terwijl hij naar zijn kleding keek en zuchtte toen. Zwijgend liep hij weg bij de stal om zich te wassen bij de regenton. Nadat hij met veel moeite de grootste gedeeltes poep uit zijn kleding had geveegd, nam hij een flinke hand water en wreef dat in zijn gezicht. Vervolgens haalde hij ook een hand water over zijn opgestoken haar. Hij keek even naar het paard en liep toen het grote gebouw in. Met vieze schoenen en een broek die een paar maten te groot was slofte hij door de prachtig gepolijste gangen. De schoonmaaksters keken hem aan met afkeur. Hij liep een trap naar beneden en stopte daar bij het washok. Hij trok zijn shirt uit en smeet het op de grond. ''Zou je dit kunnen wassen alsjeblieft?'' Bromde hij. De dienstmeid, een tenger meisje met benen van een halve meter, keek hem aan. ''Ik mag geen kleren van de slaven wassen.'' Philipe keek geïrriteerd opzij. ''Het maakt me niet uit wat mag of niet mag, dat beest heeft me onder gescheten en ik heb schone kleren nodig.'' Ze leek nogal te schrikken van de jongen zijn taalgebruik. Hij raapte zijn shirt weer op en liep de trap weer op, hij stampte expres hard zodat hij lekker veel vuil achterliet.
Onderwerp: ORPG - Love conquers all 
